Ik was er lang niet. Ook niet voor mezelf, laat ik het zo zeggen. Dus vergeef me als ik je op je honger liet voor een volgende blog. Ik kan niet zeggen dat de inspiratie weg was. Ik leek wel verlamd. Onzeker en angstig alsof een muur die langzaam rond me optrok. Ik had het me beter eerder gerealiseerd.

Ik snap het meestal altijd wel bij mensen rondom mij. Na mijn eerste succesvolle retreat begon de herfst. Toen had ik al een en ander neergepend voor mijn volgende blog. Ja, een blog over de ‘herfst’. Echter was ik niet overtuigd en niet zeker van mezelf. Dit ging als het ware in een negatieve spiraal en zonder dat ik het zelf doorhad duwde ik me verder naar beneden. En plotseling is de winter daar. Een blog over de winter dan?

Gewoonlijk kan ik het altijd zo goed verhalen naar andere mensen hoe ze het zouden moeten aanpakken en voor mezelf kan ik het niet altijd opbrengen. Soms is de logica zoek. Maar hebben we dat allemaal niet een beetje in ons?

Oordelen over anderen probeer ik zo min mogelijk. Iedereen heeft immers gebreken, niemand is perfect. Wie durft er in de spiegel kijken ’s morgens en over zichzelf te oordelen? Ik doe het zelden. Alles begint wel met zelfkennis.

Wat ik wil is het beste voor iedereen en soms lukt het dan niet meer om bij mezelf te komen en te blijven.

Bij het begin van elk jaar heeft denk ik iedereen goede voornemens. Ik doe daar niet aan mee. Er hoeft voor mij geen speciale datum te zijn om het tij te keren. Vandaag is het 24 dagen later dan de eerste januari. So what?

Vijf kilo aangekomen, mede door medicatie die mij werd voorgeschreven. Dat is alvast 1 ding ik schrap: het slikken van chemische brol. Vandaag stap ik over naar natuurlijke medicatie met hulp van een natuurarts. Soms ligt het in een kleine hoek verscholen en heb je net dat extra nodig. De natuur kan mij dit ook geven. Waarom zou ik het niet proberen? Ik heb niets te verliezen. Alleen maar te winnen. En baat het niet dan schaadt het niet.

Die extra kilootjes blijven ook al enkele maanden hangen. Feestjes, kerst, nieuwjaar…. Excuses genoeg om overdaad te plegen. Alcohol hoort daar ook bij en ging vlotjes naar binnen. En ja, het is nu toch al zo ver, waarom dan geen zak chips opentrekken? Tot je ineens de bodem voelt van de zak. Overdaad schaadt hoor ik mezelf zeggen. Elk pondje gaat door het mondje Katrien.

De bewegingsdrang is heel ver weg. Ik voel me als een dikke vis in het water die zich een weg naar boven probeert te banen. Hier moet nu verandering in komen. Ik heb mezelf in deze situatie gestoken en moet mezelf hier ook weer uithalen.

Ben ik te zwak? Heb ik niet genoeg ruggengraat? Tja, de verleiding is groot en dit heeft volgens mij niet met karakter te maken. Het is enkel de juiste ingesteldheid dat je moet hebben en het heeft alles te maken met dingen bewust ondernemen. Als ik morgen die zak lekkere ribbelchips opentrek en hier met mijn volle aandacht aan begin dan zal dit allicht anders zijn dan dat ik alles naar binnen steek zonder het te beseffen. Alles draait toch om inzicht. Weten waar je mee bezig bent. Het is geen makkelijke oefening maar ik ben ervan overtuigd dat als ik deze onder de knie heb dat alles veel simpeler is.

Ik heb mezelf voorgenomen om terug te gaan joggen. Dit is iets dat ik graag doe. Ik moet het gewoon doen! Niet meer, niet minder! Inmiddels heb ik deze week mijn eerste loopsessie achter de rug en wat heb ik genoten. Ook mijn yogamat wordt vanaf heden elke dag gebruikt.

Tot eind februari raak ik geen glas alcohol meer aan. Nadien zien we wel. Alles met mate kan erdoor. Genoeg gezonde mocktails zijn voorhanden. Ik begin alvast met een mocktail van koude jasmijnthee en gemixte mango met wilde munt uit onze tuin.

Aan alle mensen die ook hun goede voornemens niet nagekomen zijn. Weet dat je echt niet de enigste bent. En bedenk jezelf dan dat het nooit te laat is om ermee te starten.

993